Wednesday 25 January 2012

Jiran Stargazing(?) 2

That someone could be that important. That without them, you feel like nothing

Sebulan kemudian . . .

Hari silih berganti. Dah sebulan dia stargazing sorang. Rumah sebelah pulak dah macam takde orang tinggal. Mana dia pergi? Takkan out station lama sangat? Yang kau ni Kashrina, sibuk nak cari dia apesal? Ish, apesal lah dengan hati aku ni?

Kashrina dongak langit. Bulan penuh. Cantekk! Tapi sayang, Syer takde. Ish, ingat Syer lagi. Syer! Syer! Syer! Tak boleh nak ingat orang lain ke?

“Awak, awak kat mana sekarang?” Kashrina bercakap seorang diri. Seolah-olah bercakap dengan bintang. Ish, gundah jugak hidup aku ni takde syer. Macam hilang sesuatu je. Dia mendail satu nombor. Nombor Amy, kawan baik dia.

“Assalamualaikum. Amy, aku ni.”

“Wassalam. Kenapa ni? Bunyi suara kau ni, aku tau kau ada prob. Cerita la banyak2. Hehe”

Kashrina ketawa. Amy ni, dalam serius ada pulak nak bergurau. “Ada perasaan pelik. Nak cakap macam mana ek?”

“Pelik? Perasaan? Apa? Cakap je lahhh”

“Entah. I can’t describe it. Tak pernah happen dalam hidup aku.”

“Ye? Perasaan apa tu?”

“Urm, kau pernah tak rasa macam something hilang dari hidup kau. Dulu kau tak perasan, tapi bila something tu hilang baru kau cari. Ish, kau paham ke tak?”

“Err, almost 80% aku tak paham. Kau cakap laju sangat. Tapi macam boleh tangkap maksud kau.”

“Elaborate apa yang kau cakap.”

“Kau hilang something? Kau buat tak kesah, tapi kau suka benda tu. Macam. . . urm, contohnya manusia. Kau rasa dia nothing in your life, tapi sebenarnya hidup kau tak complete kalau takde dia. Get it?”

“Oh, macam tu. Habis kes aku ni masuk fail mana satu? Aku hilang kawan stargazing aku. Aku ingat dia. Aku lama dah tak jumpa dia. Sampai masuk mimpi kau tau? Except, aku tak nampak muka dia.”

“Ish, parah tu. Masuk file CINTA. HAHA.”

“Banyak la kau. Real name dia pun aku tak tau. Nak cakap aku suka dia? Tak kott.”

“Kawan, cinta itu buta. Datang dalam pelbagai cara. Mana kau tau, kau tak suka dia or can I say kau tak cintakan dia kalau kau dah letak perkataan ‘kot’ dekat hujung ayat kau. Kau tak sure je tu.”

“Kau ni, banyak baca novel la.”

“Dah tu, kau tanya aku. Aku jawab based on experienced and my brain.”

“Yelah, thanks. Tapi tak kot. Aku tak rasa aku cintakan dia. Suka tu maybe, tak sure jugak. Haha.”

“Okay, aku tanya kau some question. Jawab jujur, ikut apa yang kau tengah fikir.”

“Nak psycho aku ke?”

“Kau ni. Ke situ pulak. Jawab je lah.”

“Kau tengah buat apa?”

“Stargazing.”

“Dengan siapa?”

“Sorang.”

“Tengok bintang yang mana satu?”

“Paling terang.”

“Kenapa?”

“Ingat kawan.”

“Sape?”

“Syer.”

“Sape?”

“Syer.”

“sape?”

“Syer.”

“Nape?”

“Syer!” Senyap. Tak dengar dah suara Amy.  TIba-tiba, dia dengar Amy gelak. “Amy, kenapa kau gelak?”

“Aku tanya N-A-P-E bukan S-A-P-E.”

“Ye ke? Hurm,”

“Asal kau ni Kashrina?”

“I admit. Aku memang rindu dia. Kau tau tak, sebulan aku tak dengar suara dia. Kereta dia pun takde. Rumah dia macam dah kosong. Entah mana dia pergi. Kata out station, tapi takkan sebulan.”

“Sudah la. Kau ni. Call la dia.”

“Kalau aku tau number dia, aku tak call kau.”

Cehh, parah kawan aku ni, desis hati Amy. "Takkan selalu dating a.k.a stargazing tak pernah mintak number phone or tanya pasal life korang dua?”

“Aku pernah, dia tak.”

“Kenapa macam tu?”

“Kau tau la aku kan? I’m  not a good listener. Hari tu, before dia out station, malam tu kami stargazing macam biasa. Dia ada cakap nak pergi out station. Aku boleh pulak cakap tak ambik kesah hal dia. Tak lama lepas tu, dia masuk tidur. Aku tak sempat nak cakap good night dia dah blah.”

“Oh my god! Dia terasa dengan kau la tuh! Mungkin dia dah suka kau sebelum kau tau yang kau suka dia jugak. Bila kau cakap kau tak ambik kesah pasal dia, dia terus kecewa. Aku rasalah. Lelaki ni tak boleh predict. Sometimes, mereka buat tak kenal, tapi sebenarnya kenal. Mereka tau, tapi mereka tipu. Mereka nak, tapi pura-pura tak nak.”

“Maksud kau?” Kashrina kurang paham. Dia mana tau bab-bab macam ni. Baca novel pun tak.

“Ish, tak tau aku nak cakap. Kau tunggu dia sampai dia balik. Lepas tu, kau buat slow talk dengan dia.Kau cuba korek rahsia dia. Care about him. Be a good listener la friend. Sanggup tak tunggu dia nih?”

“Sanggup lah!”

“Wahh, dah besar dah kawan. Pandai nak cinta-cinta. Haha. Okeylah aku dah ngantuk nih. Good night.”
Butang reject ditekan. Kashrina bertekad akan tunggu dia.
**
Dia memandang keluar kereta. Tak  banyak perubahan dekat Malaysia, macam hati dia jugak. Enam bulan dah tinggalkan Malaysia sebab urusan kerja dekat New Zealand. Ada tender dekat situ yang dia kena settle down. Kashaf uruskan tender dekat Malaysia. Nasiblah kerja dekat sana senang sikit. Dapat jugak settle awal. Balik Malaysia lebih awal dari jangkaan. Entah macam mana rumah yang aku duduk sekarang? Memang dia ada upah orang untuk bersihkan rumah dia 2 minggu sekali. Tapi bukan pasal rumah yang dia ingat, jiran sebelah tu macam mana?

“Syer! Rindunya aku! HAHA!” Kashaf buat gaya tak senonoh dia.

“Kau jangan buat gaya kau yang macam tu. Naik bulu tengkuk kau tau?”

“Haha. Ni, kau terus datang office aku apehal? Bukan, kau dah ambik leave 3 hari ke?”

“Memang la, aku singgah kejap. Nak bagi dekat kau file nih.”

“Ohhh. Ok.”

“Eh, Kashaf. Tanya sikit boleh?”

“Dah agak dah. Kau mesti ada agenda lain jumpa aku. Apa dia?”

“Lisa aku, I mean cik Kashrina. Macam mana sekarang?”

“Entah, tak tau pulak. Dengar cerita, syarikat dia ada buat open house untuk Hari Raya. Dekat rumah dia. Lusa dia buat. Kau jiran dia, mesti dia ada ajak. Company kita pun dia jemput.

“Oh ye ke. Thanks. HAHA.”

**
Kashrina pelik. Rumah jiran dah terang balik. Kereta dah ada. Dia dah balik ke? Yea! Agak-agak dia masih ada hobi stargazing tak? Nanti la jenguk.

“Awak!” Hasyrin membuka sliding doornya dan menapak keluar ke balkoni.

“Awak!” Rindunya nak dengar suara awak! Mana awak pergi?

“Hehe, tak rindu saya ke?”

“Rindu” Kashrina menjawab. Hasyrin terkedu. Biar betul. Dia tak rasa dia pekak lepas balik dari New Zealand.

“Ye ke rindu???” Hasyrin mencari kepastian.

“Yelah. Takkan nak tipu diri sendiri pulak.”

“Baguslah. Haha.” Yes! Dia rindu aku. Ada peningkatan. Tak sangka laaaa.

“Awak, awak pergi mana. Berbulan saya tunggu awak. Takde orang teman saya tengok bintang malam2. Saya rindu suara awak.”

Yeahh. Dia rindu suara aku. Semakin baik! “Saya kan dah cakap saya out station.”

“Tapi, lama sangat.”

“Rindu ek? Haha”

“Kan dah cakap tadi rindu. Tarik balik nanti baru menyesal.”

“Yelah, jangan tarik balik. Kecewa saya nanti. Haha.”

“Pergi mana berbulan tinggalkan saya sensorang?”

“New Zealand. Hal kerja.”

“Dekat sana ingat saya tak?”

“Selalu. Awak je tak ingat saya kot.”

“Mana ada.”

“Habis?”

“Tiap-tiap malam cari awak tau tak? Menangis kadang-kadang.”

“Ye?” Ikhlasnya kau suka aku. Tak tengok muka aku pun lagi. Don’t worry. Muka aku memang handsome, no offence about that. Haha.

“Ye la awak. Don’t believe me?”

“Percaya. Saya sayang awak.”

“Uh?” Kashrina terkejut. Hormon adrenalin meresap keseluruh badan. Mak ehh, tahap mana entah jantung dia berdegup sekarang. Rasa macam nak meletup dah.

“Eh, tak. Takde pape. Saya masuk tidur dulu.” Baru dia nak bukak balik sliding door, tiba-tiba.

**
“Awak!” Hasyrin melambai ke arah seorang gadis, Kashrina.

Kashrina senyum. Bahagianya rasa. Sekarang dia dengan Hasyrin dah masuk peringkat pertengahan. We already engaged! Tak lama lagi, wedding day! Lama lagi, setahun lagi. Hasyrin kena settle kan kerja dia dekat New Zealand sampai projek tu tamat.

“Huh! Lama tunggu cik Kashrina?”

“Ye, lama. Cakap meeting habis pukul 12. Ni dah pukul 1. Penat tunggu tau!”

“Alahh, takat sejam tunggu. Yang dulu 6 bulan tunggu tak pulak jenuh. HAHA.”

Terkenangkan balik kisah masa Kashrina buat pengakuan.

“Saya sayang awak jugak.” Kashrina mengalirkan air mata. Hasyrin yang masih berdiri dekat sliding door terkaku.

“Kenapa tak nak terus terang dengan saya, siapa awak? Macam mana rupa awak? Kenapa tak cakap terus awak suka saya? Kenapa mesti rahsiakan? Saya tak suka awak buat saya macam ni.” Kashrina masih tersedu-sedan.

Hasyrin yang terkaku macam tiang letrik terus masuk ke dalam bilik. Kashrina tergamam dengan respon yang Syer beri. Dia ingat Syer akan pujuk dia, cakap sesuatu. Tapi, lain pulak jadinya. Masuk macam tu je? Kemudian, lampu balkoni bilik Syer terpasang. Eh? Kashrina jadi pelik.

Sliding door dibuka. “ Kashrina, ni rupa saya yang sebenarnya. Awak ingat saya tak?” Syer menonjolkan dirinya yang sebenar. Ingatkan rupa macam Beast sampai tak nak tunujuk. Ni muka handsome pun nak sembunyi dari aku?

“Er, awak ke Syer?”

“Yelah, saya lah Syer or should I say, my name is Hasyrin.” Syer senyum dekat Kashrina.

“Kita pernah jumpa ke sebelum nih?” Kashrina macam pernah nampak muka Syer sebelum ni, tapi dia tak ingat bila.

“Pernah. Selalu. Tiap-tiap malam except the past 6 months.”

“Serious la. Macam pernah terserempak.”

“Cappuccino? Coffee Break? Kawan Kashaf?” Hasyrin cuba mengingatkan Kashrina.

Lama, baru Kashrina mengangguk. “Oh! I remember. The first time I met u, accidentally. Second time, accidentally and third time pun accidentally.”

“There will be no accidentally 3 times miss, unless . . .”

“Unless what?” Kashrina memotong kata-kata Hasyrin.

“Unless, we called it JODOH.”

No comments:

Post a Comment